Recenzja filmu „1917”: Sam Mendes robi swoją „Dunkierkę”

Cechy

Kameralna epopeja Sama Mendesa z I wojny światowej 1917 jest jednorazowym cudem technicznym i późnym wejściem, aby zdominować kategorie techniczne Oscara.

Długie pojedyncze ujęcie w Hollywood nie jest już nowością, ale jakoś z Samem Mendesem 1917 , sprawia, że ​​znów wydaje się nowy. Nie jest to już „jak” długotrwałego ujęcia, które podąża za postaciami i pozornie niemożliwą akcją, ale raczej „dlaczego”. Tutaj widzowie zostają wepchnięci w buty lutowniczego w wyjątkowej misji za liniami wroga.

Chociaż porównania do Dunkierka są najprawdopodobniej przeniesione w doznanie trzewne, 1917 faktycznie zbliża się do Alfonso Cuarona Powaga . Ma dać perspektywę pierwszej osoby na postać — w tym przypadku młodego brytyjskiego żołnierza Lance’a kaprala Schofielda (George MacKay) — przeżywającego niebezpieczną podróż, dzieli to samo przeciążenie sensoryczne.

Dzięki temu jednak 1917 prawie balansuje na terytorium gier wideo. Ponieważ fabuła jest ograniczona, a ty podążasz za jednym bohaterem podczas wstrząsającej wędrówki z punktu A do punktu B, czujesz się jak misja z czegoś takiego Call of Duty . Czuje się nawet w komplecie z misjami pobocznymi i postaciami niezależnymi, które nasz protagonista wydaje się być małymi refrenami z głównej misji.

Umieszczenie spisku 1917 w tak prostych słowach umniejsza jednak zdecydowanie imponującą pracę techniczną na wystawie. Spodziewaj się, że ten film zostanie uporządkowany w nagrodach technicznych podczas Oskarów, w tym miksowaniu dźwięku, montażu, scenografii, partyturze i zdjęciach. Zwłaszcza te dwa ostatnie wyróżniają się jako najlepsze w tym roku.

Muzyka Thomasa Newmana jest zarówno porywająca, jak i porywająca, utrwalając zarówno wybuchowe, jak i uroczyste momenty. A mistrz zdjęć, Roger Deakins, jest na drodze do drugiego Oscara ze swoimi niesamowitymi zdjęciami, utrwalając w jakiś sposób piękne krajobrazy na spustoszonym polu bitwy.

Ciąg dalszy artykułu poniżej

Podczas gdy Christopher Nolan Dunkierka sprawiła, że ​​wojna wydawała się rozmyciem niesynchronicznego czasu, niekończącą się pętlą sprzężenia zwrotnego niepokoju, napięcia i przerażenia, Sam Mendes” 1917 bawi się czasem w inny sposób. Tutaj czas płynie liniowo i boleśnie.

Istnieje pilna potrzeba stworzenia struktury pojedynczego strzału w czasie rzeczywistym, wiedząc, że dwugodzinny czas działania będzie długą trasą pędu do przodu, z ledwie chwilą na oddech. Chociaż, zanim dojdziesz do końca misji Lance'a kaprala Schofielda, przejmująca, eliptyczna struktura filmu w pełni się ujawnia, a jej implikacje są prawie przytłaczające.

W przypadku filmu o tak zaawansowanej technicznie prezentacji, błogosławieństwem jest to, że charakterystyka nie jest skąpa i jest prawdopodobnie jeszcze bardziej dopracowana niż w Dunkierka . Jako Schofield, George MacKay dźwiga ciężar 1917 na ramionach. Brak kontekstu tego, co on i jego partner w misji, Lance Corporal Blake (Dean-Charles Chapman), mają do wykonania, oznacza, że ​​widzowie muszą zebrać to, czego się dowiadują z emocji i interakcji bohaterów.

MacKay i obsada drugoplanowych aktorów, w tym Colin Firth, Benedict Cumberbatch i Richard Madsen, dodają dynamiki obradom. Misja w centrum opowieści, polegająca na dostarczeniu kluczowego przesłania w sercu wrogiego terytorium, aby powstrzymać atak, który uratowałby 1600 istnień ludzkich, wydaje się być niezwykle osobistą i wysoką stawką.

Jedna wspaniała sekwencja, spośród wielu wartych podkreślenia, jest również pokazana w zwiastunie, kiedy Schofield biegnie prosto w stronę kamery, unikając zalania pola bitwy pędzącymi żołnierzami i nieprzewidywalnymi eksplozjami. To arcydzieło kunsztu efektów wizualnych, coś, co Disney uważa, że ​​ciągle się rozwija, kiedy tak nie jest. To najważniejsze momenty, takie jak te, rozsiane po całym świecie 1917 które sprawiają, że warto szukać na największym możliwym ekranie.

„1917” jest już w kinach

Nasz wynik